Богородица

Благодатната Марија, благословена меѓу девојките и жените, храм на Светиот Дух, олтар на Живиот Бог, трпеза на Небесниот Леб, кивот на Божјата Светост, дрво на најслаткиот Плод, слава на човечкиот род, пофалба на Женскиот род, источник на девственост и чистота - тоа о ќерката на Јоаким и Ана. Родена е во Назарет, а по три години одведена во ерусалимскиот храм, на празникот Воведение. Света Дева Марија се вратила повторно во Назарет, за наскоро да ја слушне благата вест од светиот Архангел Гавриил за раѓањето на Синот Божји, Спасителот на светот, од Нејзиното пречисто и девствено тело. Пресветата Дева Марија била и останала девојка и пред зачнувањето на Синот Божји и за време на зачнувањето и раѓањето, а и по раѓањето останала Приснодева, што значи Вечна Девојка. Ова чудо на зачнување и раѓање на Господ Исус Христос во Нејзината утроба е од Светиот Дух, зашто каде што сака Бог таму се надминува природниот поредок.

Црква Света Богородица
село Лешок, Тетовско


Според Преданието засновано на зборовите на свештеномаченикот Дионисиј Ареопагит Богоносец, Свети Амвросиј Милански, во делото „ За Девствениците“, пишува за Мајката Божја: „ Таа не беше Дева само со телото туку и со духот смирена во срцето, претпазлива во зборот, благоразумна немногузборлива, богомудра, не брза на зборови, постојано го читаше Светото Писмо, беше неуморна во трудољубивоста, целамудрена во разговорите, зборувајќи со луѓето како пред Бога. Нејзиното правило беше: никого да не повреди, на сите да им посакува добро, да ги почитува постарите, да не им завидува на другите, да го избегнува фалењето, да биде здравомислена, да ги сака доблестите.

Според забелешките на историчарот Никифор Калист, Богородица „беше со средна висина или како што сметаат некои малку повисока, а бојата на Нејзиното лице како боја на пченично зрно. Нејзината коса беше светло-кафеава и малку златеста, очите бистри со боја на зрела маслинка, веѓите извиени и темни, носот малку издолжен,устата како бојата на лицето и исполнето со слатки зборови, лицето ниту округло ниту остро, туку некако издолжено, дланките и прстите долги... Во говорот со другите секогаш урамнотежена, не се смееше и не се збунуваше, а посебно никогаш не се гневеше... секогаш едноставна, без и најмелку преправање, без сентименталност. Во исто време, беше олицетворение на највозвишена смиреност. Нејзините одежди беа едноставни, без никакви украси, како што се гледа од Нејзиниот свештен покров на главата, којшто е сочуван до денес. Накратко решено, од се на Неа извираше огромна благодат“.

Портите на црквата Света Богородица

Клучот од портите на црквата Света Богородица