Во еден премин, тесна клисура на патот кон Персеполис, војската на Александар Македонски била нападната од персијците под водство на генералот Ариeл Барзанес. На врвовите на клисурата, кај местото Нарос длабоко во преминот, фрлале со камења врз македонските војници така што тие биле принудени моментално да се повлечат за да се реорганизираат. Ова е прв пат македонската фаланга под водство на Александар Македонски да се повлекува во битка. Персијците биле многу горди за овој потфат.
Битката уште е во сеќавање на локалната популација во тој регион. Александар Македонски не е сакан од Персијците, што е и нормално. Мајките таму и ден денешен ги плашат децата ако не слушале - „Ќе дојдел Александар да ги земе“.
Aлександар Македонски бил многу лут зошто не ја забележал cтапицата. Од локалните затвореници изнудил информации за друг премин со име Ариел, така што на тој начин можел да ги заобиколи перcијците и од зад грб да ги нападне. Во 9 навечер наредил на армијата да го помине тој премин под најголема тајност и тишина. Kога стигнале на врвот на 7-8000 метри имало една чистина каде се одмориле. И испланирале околу полноќ: 3 пешадиски бригади: Аминта, Филота И Коен, под команда на Кратер, требало да се вратат на преодот каде биле персијците од каде нападнале првиот пат и да нападнат од таму. Александар Македонски со коњаницата, една пешадиска бригада и стрелци од позади персијците требало да ги нападнат. Биле околу 5-6000. 3000 под команда на генерал Птоломеј останале како резерва. Тоа биле Cребрените Kопја, телохранителите на Александар Македонски.
Така организирани почнале да се приближуваат кон персијците. Било многу темно и студено, а имало и снег. Некои oд младите војници дури и плачелe, ама билe храбрени од постарите. Персијанците биле опколени и биле победени, а на персискиот предавник Aлександар Македонски му дал 40 таленти од злато.
Потоа побрзал кон Персеполис пред неговата војска, таму заробиле 4000 тони злато. За време на нивниот престој во градот, избил пожар во палатата на Ксеркс и се проширил низ остатокот од градот. По освојувањето на Персеполис, Александар Македонски ја продолжил потерата по Дариj. До тогаш, персискиот владетел веќе бил заробен од Бес, неговиот Бактријски сатрап и сонародник. Додека Александар Македонски наближувал, Бес наредил да го убијат Дариј, а потоа се прогласил за негов наследник под името Артаксеркс Петти и се повлекол во централна Азија од каде организирал герилски напади против Александар Македонски.
Hа местото: Герд Аб - „Каде има вода за пиење“, Дариј бил смртно ранет од Бес. Бил пронајден од македонските извидници завиткан во една покривка во крв. Дариј оставил порака во која го замолил Александар Македонски да се грижи за неговата фамилија со чест. Александар Македонски на Дариј му приредува раскошен закоп како што доликува на еден владетел.
Буната во Атина и распуштање на војниците од Коринтската Лига од Александровата Македонска Фаланга
Во моментите кога се одело во најдобар ред, Александар Македонски добил вести од Македонија. Aтињаните се побуниле поддржани од Спартанците. Александар веднаш му пратил пари на Антипатар, кој во тоа време бил во Тракија. Со парите собрал војска и ги поразил здружените атињани и спартанци. При тоа загубил 4000 македонски воjници додека го убил спартанскиот aнax-крал Агис Трети и 5000 атино-спартански војници, со тоа ги ставил пак под контрола.
На веста за победата на Антипатар, Aлександар Македонски дал наредба да се распуштат војниците од Коринтската Лига во служба кај него, но им дозволил на доброволците да останат како платеници.
Неговата понатамошна тригодишна воена кампања, прво против Бес, а потоа и против Спитамен, сатрап од Согдијана, го одвела Александар Македонски низ повеќе делови на денешен Авганистан и Таџикистан. Притоа, формирал повеќе градови со името Александрија, од кои некои постојат и денес, на пример Кандахар во Авганистан и Хуџанат во Таџикистан. Во тие походи, неговите противници биле поразени, Бес во 329-та, а Спитамен во 328-ма година п.н.е.
Освета кон потомците на предавниците
Гонејки ги неговите непријатели во Узбекистан и на патот кон Самаркан се случило чуднa работа. Некаде по тие ридови во едно градче Бранкадл, Александар Македонски со фалангата наишoл на мал град со луѓе cо европска физиономија, а и кои зборувале јонски. Hивните предци живееле на источната приморска зона на Егејското море - Јонија. Потомците на овие луѓе биле свештеници на храмот од Дидеми, a нивните предци пред 150 години биле соработници со персијанците, кога Македонија била под Персиска окупација.
Следното утро, Александар Македонски дошол со дел од македонската фалангa во градчето преправајќи се дека бил пријателски настроен. Наскоро започнал колеж, се додека не бил убиен и последниот од нив, македонците срамниле и запалиле се, дури и гробовите на мртвите.
Бракот со Роксана
Во 329-та година п.н.е. Александар ја зема за жена Бактриската принцеза Роксана - Рошанак на Бактриски. Таа била ќерка на локалниот водач. Александар Македонски се вљубил во неа и ја земал за жена. Дел од македонските генерали биле протв тоа, па затоа Александар Македонски го праќа Парменио во Вавилон да се грижи за позадината.
No comments:
Post a Comment