Михаил Ренџов

Михаил Ренџов е роден на 25-ти август 1936 година во Штип. Средното образование го завршил во својот роден град. Дипломирал на правниот факултет на Универзитетот „Свети Кирил и Методиј“ во Скопје. Работел во Националната и универзитетска библиотека „Св. Климент Охридски“ во Скопје како советник по библиотекарство. Член е на Македонскиот ПЕН центар и на Друштвото на писателите на Македонија.

Ренџов е истакнат македонски поет, раскажувач, преведувач.
Автор е на повеќе дела, меѓу кои:
Лирика: „Иселеник на огинот“ (1965), „На работ од сонот“ (1972), „Збор и бол“, „Полноќ“ (1979), „Нерези“ (1982), „Аутодафе“ (1985), „Феникс“ (сонети) (1987), „Земја, потоп“ (1991), „Вечната, бесконечната“ (1996), „Јас оксиморон“ (1998), „Псалми“ (2000) и др.
Поеми: „Тој“ (лирска поема) (1993), „Апокалипса“ (драмска поема) (2002), „Земја“.
Проза: „Захариј и други раскази“ (2004).
Препеви: „Гилгамеш“ и други дела од асировавилонската поезија, делови од јидиш - поезијата, поезија од Лермонтов, Пушкин, Лучијан Блага, Дритеро Аголи, Каролина Илика и други.

Добитник е на десетина национални и интернационални награди: „Браќа Миладиновци“, „Прличевиот ловоров венец“, „Рациновото признание“, „Ацо Шопов“, “Grand prix international” во Романија за неговата целокупна работа и др.
Застапуван е во антологиите на македонската, југословенската и светската поезија.